Jak magazynować szyby plexi, by uniknąć zarysowań i odkształceń?

Coraz więcej małych firm korzysta z plexi szyby w codziennych realizacjach. Materiał jest lekki, trwały i łatwy w obróbce. Problem zaczyna się, gdy nagle brakuje go w magazynie, a dostawa się opóźnia. Straty czasu i nerwów rosną.

W tym artykule pokazujemy prosty sposób, jak policzyć minimalny zapas plexi szyby. Dowiesz się, jak mierzyć zużycie, uwzględnić czas dostawy, dodać zapas bezpieczeństwa i zapanować nad różnymi formatami oraz stratami cięcia.

Dlaczego mała firma powinna określić minimalny zapas plexi szyby?

Aby unikać przestojów i nie zamrażać zbyt dużych środków w magazynie.
Minimalny zapas stabilizuje produkcję i montaż. Chroni przed ryzykiem opóźnień dostaw i nagłych skoków popytu. Pomaga planować zakupy i miejsce w magazynie. W 2025 roku wahania terminów i dostępności wciąż się zdarzają, więc prosty model zapasu to realna oszczędność czasu. Dodatkowo porządkuje zakupy dla wielu grubości, kolorów i wymiarów plexi szyby.

Jak zmierzyć miesięczne zużycie i prognozować popyt?

Najprościej liczyć zużycie w metrach kwadratowych lub sztukach, a prognozę oprzeć na średniej z ostatnich miesięcy.
Dane można zbierać z dokumentów RW lub zleceń produkcyjnych. Jednostką bazową niech będzie m² lub sztuka danego wymiaru i grubości. Dla prognozy sprawdza się średnia z 3–6 miesięcy. Gdy występuje sezonowość, warto użyć średniej ważonej, gdzie większą wagę mają ostatnie miesiące. Skrajne zdarzenia, jak jednorazowy duży projekt, lepiej oznaczać, niż uśredniać. Jeśli nie ma danych historycznych, pomocny bywa plan sprzedaży i współczynnik konwersji na materiał.

W jaki sposób uwzględnić czas realizacji i jego zmienność?

Trzeba znać średni czas dostawy oraz jego wahania i liczyć zapas na czas maksymalnie oczekiwany.
Czas realizacji to dni od złożenia zamówienia do przyjęcia towaru. Warto notować go dla każdego dostawcy, rodzaju i grubości plexi szyby. Zmienność bywa sezonowa, związana z urlopami lub transportem. Do obliczeń przydaje się średnia liczba dni oraz odchylenie czasu dostawy. Im większa zmienność, tym wyższy powinien być zapas bezpieczeństwa.

Jak policzyć zapas bezpieczeństwa uwzględniając odchylenia popytu?

Można zastosować wzór statystyczny: zapas bezpieczeństwa = Z × odchylenie popytu w czasie dostawy.
Poziom obsługi ustala się biznesowo, na przykład 90–95 procent. Odpowiada to współczynnikowi Z, np. około 1,28 dla 90 procent i około 1,65 dla 95 procent. Najpierw liczy się średni dzienny popyt oraz jego odchylenie standardowe na podstawie danych. Jeśli czas dostawy to L dni, odchylenie popytu w czasie dostawy wynosi odchylenie dzienne × pierwiastek z L. Mnożąc je przez Z, otrzymujemy zapas bezpieczeństwa w m² lub sztukach. Przykład koncepcyjny: przy większych wahaniach popytu lub dłuższym czasie dostawy zapas bezpieczeństwa rośnie.

Jak obliczyć minimalny zapas przy różnych wymiarach i stratach cięcia?

Najpierw wszystko warto przeliczyć na jedną jednostkę, zwykle m², a następnie doliczyć straty cięcia i tolerancje.
Różne formaty elementów i arkuszy psują wydajność rozkroju. Przydatny jest współczynnik wykorzystania, czyli udział materiału, który trafia do wyrobu. Straty obejmują szerokość rzazu, odrzuty przy docinaniu i błędy. W praktyce stosuje się prosty narzut strat, na przykład wyznaczony z historii zleceń. Minimalny zapas liczy się już po uwzględnieniu strat, czyli dla realnego zapotrzebowania m². Dla popularnych wymiarów, które często schodzą z magazynu, opłaca się liczyć zapas oddzielnie, bo mają inny profil zużycia i inne straty.

Czy typ akrylu (wylewany GS i ekstrudowany XT) wpływa na zapas?

Tak, bo różnią się dostępnością, tolerancjami grubości i zachowaniem w obróbce, co zmienia popyt i straty.
Wylewany GS zwykle ma lepszą odporność na obróbkę i mniejsze ryzyko zarysowań krawędzi po cięciu, lecz bywa, że ma szersze tolerancje grubości. Ekstrudowany XT bywa bardziej powtarzalny wymiarowo, ale potrafi mieć naprężenia, co wpływa na wiercenie i gięcie. Te różnice przekładają się na odsetek odrzutów oraz na czas przygotowania produkcji. Dlatego sensowne jest liczenie zapasu bezpieczeństwa oddzielnie dla GS i XT oraz dla kluczowych grubości i kolorów.

Jak ustalić punkt zamówienia i optymalną wielkość partii?

Punkt zamówienia to popyt w czasie dostawy plus zapas bezpieczeństwa, a partię warto dobrać metodą EOQ lub według ograniczeń logistycznych.
Punkt zamówienia, znany jako ROP, liczy się tak: średni dzienny popyt × liczba dni dostawy + zapas bezpieczeństwa. Po zejściu stanu do ROP składane jest zamówienie. Wielkość partii można wyznaczyć wzorem EOQ, który równoważy koszty zamawiania i utrzymania zapasów. W małych firmach często decydują ograniczenia praktyczne, jak minimalne pakiety dostawcy, dostępna gotówka, miejsce w magazynie i harmonogram rozkroju. Dobrym kompromisem bywa partia pozwalająca na pełne wykorzystanie arkuszy przy aktualnym miksie wymiarów.

Od czego zacząć obliczanie minimalnego zapasu plexi szyby?

Najlepiej od porządków w danych i prostego arkusza z kilkoma kluczowymi parametrami.
Pomocny jest rejestr zużycia według m², grubości i typu akrylu. Warto zdefiniować cel poziomu obsługi, na przykład 95 procent dla pozycji krytycznych i niższy dla rzadkich. Przydaje się osobny wiersz dla czasu dostawy i jego zmienności u każdego dostawcy. Dobrą praktyką jest rozdzielenie pozycji standardowych od niestandardowych. Raz w miesiącu warto aktualizować średnie i odchylenia oraz przeliczać zapas bezpieczeństwa i punkt zamówienia. Taki rytm pozwala szybko wychwycić zmiany popytu i terminów.

Podsumowanie

Minimalny zapas plexi szyby to prosty system, który zmniejsza ryzyko przestojów i porządkuje zakupy. Wystarczą rzetelne dane, jasne założenia i konsekwencja w aktualizacji, aby magazyn działał przewidywalnie i wspierał sprzedaż oraz produkcję.

Wprowadź arkusz do liczenia minimalnego zapasu plexi szyby i ustal punkty zamówienia dla swoich kluczowych pozycji jeszcze w tym tygodniu.